به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، صبح امروز «نخستین رویداد علمی و آموزشی کتاب انسان و محیط زیست» در سال شهدای محیط زیست برگزار شد.
هادی کیادلیری، معاون آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست، با اشاره به اوج بحران‌های زیست‌محیطی و ناپایداری سرزمین اظهار کرد: شاید ما شرمنده‌ترین نسل این سرزمین باشیم؛ نسلی که فرزندانمان در آینده از ما خواهند پرسید: چگونه دیدید و چرا کاری از دستتان برنیامد؟ شاید ما آخرین نسلی باشیم که می‌تواند این سرزمین را نجات دهد و داغ را از پیشانی ایران بردارد.
وی افزود: درس انسان و محیط زیست موضوع تازه‌ای نیست؛ این آموزه‌ها در فرهنگ و ادبیات ما ریشه داشته است، اما چون به آن‌ها گوش نسپردیم، روزگار درسی سخت به ما داد و امروز آب، خاک و هوا را نیز از دست داده‌ایم. با این حال خوشبختانه نسل امروز فرهیخته‌تر از ماست و نگاه جامع‌تری به طبیعت دارد.
کیادلیری ادامه داد: سرچشمه همه توانایی‌های بشر در دانایی و دانش اوست. انسانی که آگاه باشد، می‌تواند راه‌های تازه‌ای برای حل مشکلات زندگی بیابد. قدرت و سرمایه ماندگار نیستند؛ ثروت حقیقی همان دانشی است که می‌آموزیم. جامعه‌ای که به علم بها دهد، آینده‌ای روشن خواهد داشت، چرا که قدرت، استقلال و عزت‌نفس ما وابسته به دانش نسل آینده است.
وی گفت: جامعه‌ای که علم را ارج نهد، مسیر آزادی و پیشرفت را طی خواهد کرد، اما جامعه‌ای که آن را رها کند، سقوط خواهد کرد. دانش قدرت است؛ اگر آن را به دست آوریم فرمانروا خواهیم بود، وگرنه محکوم به نابودی خواهیم شد.
معاون آموزش و مشارکت‌های سازمان حفاظت محیط زیست تصریح کرد: علم تنها زمانی ارزشمند است که از ظاهر به باطن و از کتاب به عمل درآید؛ وگرنه باری سنگین بر دوش انسان‌ها خواهد شد. گاه علم پرواز می‌بخشد، اما گاهی نیز می‌تواند ما را به خاک بسپارد.
او با اشاره به میراث فرهنگی ایران افزود: ما در فرهنگ و ادبیات خود گنجینه‌ای گرانبها از توجه به علم و اندیشه داریم. برای نمونه، موضوع توسعه پایدار در منابع کهن ما مورد توجه قرار گرفته است. در کتاب حکایت حیوانات (برگرفته از کلیله و دمنه) آمده است که همه جهان برای بهره‌برداری انسان آفریده نشده و باید از رویکرد انسان‌محوری به زیست‌مندمحوری گذر کنیم. این معنا در بیت معروف «میازار موری که دانه‌کش است» نیز انعکاس یافته است. پرسش اینجاست: با وجود چنین میراثی، چرا هنوز از آن پاسداری نمی‌کنیم و رفتارهای زیست‌محیطی در جامعه نهادینه نشده است؟
وی در ادامه خاطرنشان کرد: اگر آموزش بر پایه مهارت‌آموزی، حل مسئله، کار عملی و مشارکتی نباشد، روحیه مسئولیت‌پذیری در دانش‌آموزان ایجاد نخواهد شد؛ مسئله‌ای که کشورهایی چون ژاپن به‌طور جدی بر آن سرمایه‌گذاری می‌کنند.
وی بیان کرد: نکته دیگر این است که در کشور ما والدین آموزش را تنها وظیفه مدرسه می‌دانند، در حالی‌که در جوامع پیشرفته، خانواده در کنار مدارس نقشی مهم در پرورش مسئولیت‌پذیری ایفا می‌کند.
کیادلیری در پایان گفت: آموزش باید به آگاهی ختم شود، و مقصود از آگاهی، تبیین درست موضوع و اهمیت آن است. تا زمانی که موضوع به‌درستی فهم نشود، نمی‌توان راهکاری درست برای آن ارائه کرد.
انتهای پیام/
بدون نظر!