خبرگزاری تسنیم ، سعید شیری: در آستانه اربعین حسینی، بار دیگر دل‌ها به سوی کربلا پر می‌کشد. اما آیا این سفر، صرفاً یک زیارت است؟ آیا تنها باید به عزاداری و سوگواری اکتفا کرد؟ چگونه می‌توان از این سفر معنوی نهایت استفاده را برد؟
اربعین، یادآور چهل روز عزاداری و سوگواری برای شهادت امام حسین علیه‌السلام و یاران با وفایش است. در این ایام، زائران با پای پیاده به سوی کربلا رهسپار می‌شوند تا ضمن عرض تسلیت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه، یاد و خاطره حماسه حسینی را گرامی بدارند. این حرکت عظیم، نمادی از عشق و ارادت به خاندان اهل بیت و تجدید پیمان با آرمان‌های والای آنان است. میلیون‌ها انسان از سراسر جهان، با هر رنگ و نژاد و زبانی، در این راهپیمایی باشکوه شرکت می‌کنند تا بار دیگر، وحدت و همدلی خود را به نمایش بگذارند و به جهانیان ثابت کنند که عشق به حسین مرز نمی‌شناسد.
اما اربعین تنها یک زیارت ظاهری و آداب و رسوم نیست؛ بلکه فرصتی استثنایی برای خودسازی و تهذیب نفس. زائران در این سفر معنوی، با دل کندن از تعلقات دنیوی و قدم گذاشتن در مسیری طولانی و دشوار، روح خود را صیقل می‌دهند. تحمل سختی‌ها و مشقت‌های راه، از گرما و سرما گرفته تا کمبود امکانات و ازدحام جمعیت، درس صبر و استقامت را به آن‌ها می‌آموزد. ایثار و از خودگذشتگی در خدمت به زائران دیگر، درسی است که در هیچ مدرسه‌ای نمی‌توان یافت. در این مسیر، زائر خود را در دریای بی‌کران عشق الهی غرق می‌کند.
تجدید عهد با امام حسین علیه‌السلام، صرفاً یک بیعت زبانی نیست، بلکه به معنای پیمان بستن با تمام وجود برای پیروی از راه و رسم آن حضرت در تمام ابعاد زندگی است. حسینی بودن یعنی عدالت‌خواه بودن و تلاش برای برقراری عدالت در همه زمینه‌ها، از عدالت اجتماعی گرفته تا عدالت اقتصادی و سیاسی. حسینی بودن یعنی ظلم‌ستیز بودن و ایستادگی در برابر هرگونه ظلم و ستم، چه این ظلم متوجه خودمان باشد، چه متوجه دیگران.
برای آنکه بتوانیم در این سفر معنوی حسینی رفتار کنیم و در سبک زندگی تأثیر بگیریم، باید قبل از هر چیز، معرفت خود را نسبت به امام حسین علیه‌السلام و قیام عاشورا افزایش دهیم. لازم است بدانیم که هدف امام حسین علیه‌السلام از این قیام چه بود و چگونه می‌توانیم آن اهداف را در زندگی خود پیاده کنیم. این معرفت، تنها از طریق مطالعه تاریخ و روایات به دست نمی‌آید، بلکه نیازمند تفکر و تدبر در عمق واقعه عاشورا و تلاش برای درک پیام‌های آن است. ضرورت دارد با مطالعه سیره امام حسین علیه‌السلام و یارانش، الگوهای عملی برای زندگی خود بیابیم و با الگوگیری از آن‌ها، در مسیر درست قدم برداریم. باید از خود بپرسیم که اگر امروز در زمان امام حسین بودیم، چه می‌کردیم؟ آیا در کنار آن حضرت می‌جنگیدیم یا در خیمه یزید؟ این پرسش‌ها، ما را به تفکر وا می‌دارند و به ما کمک می‌کنند تا درک بهتری از قیام عاشورا پیدا کنیم.
یکی از مهم‌ترین درس‌های عاشورا، توجه به محرومان و مستضعفان است. امام حسین علیه‌السلام در راه دفاع از حقوق این قشر از جامعه به شهادت رسید. بنابراین، حسینی بودن یعنی دستگیری از نیازمندان، کمک به مستمندان و تلاش برای رفع تبعیض و نابرابری در جامعه؛ همچنان که آن حضرت می‌فرماید « إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَیکم مِن نِعَمِ اللهِ عَلَیکم فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ »؛ یعنی «نیازهای مردم به شما از نعمت‌های خداوند بر شماست؛ پس از این نعمت خسته و بی‌زار نشوید». (کشف الغمه، ج۲، ص۲۹)
در هر صورت، اربعین فرصتی است برای تجدید عهد با امام حسین علیه‌السلام و بازنگری در سبک زندگی، تا حسینی بودن را نه فقط در کلام، بلکه در عمل به نمایش بگذاریم. اربعین فرصتی است برای تمرین اخلاق حسینی. زائران در این سفر، باید با یکدیگر مهربان و همدل باشند. باید از هرگونه درگیری و نزاع پرهیز کنند و با رفتاری نیکو، مبلغی برای دین اسلام باشند. اربعین، فرصتی است برای دگرگونی و تحول در زندگی. باید با تجدید عهد با امام حسین تلاش کنیم تا حسینی زندگی کنیم و حسینی بمیریم و با پیروی از راه و رسم آن حضرت، جامعه‌ای عادلانه، مهربان و آباد بسازیم.
انتهای‌پیام/
بدون نظر!