به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، اقتصاد آرژانتین در سال‌های اخیر با چالش‌های عظیمی از جمله تورم بالا، بدهی‌های سنگین دولتی و بی‌ثباتی اقتصادی روبرو بوده است. این مشکلات به طور مستمر وضعیت معیشتی مردم را تحت فشار قرار داده و باعث افزایش نارضایتی‌های اجتماعی شده است. در این میان، روی کار آمدن خاویر میلی، سیاست‌مدار راست‌گرا، باعث شد تا تحولی جدید در عرصه اقتصادی این کشور رقم بخورد.
میلی که به‌طور خاص به سیاستهای ریاضت اقتصادی اعتقاد دارد، سعی کرد با کاهش یارانه‌ها، کاهش هزینه‌های دولتی و افزایش نرخ بهره، اقتصاد کشور را به مسیری جدید هدایت کند. اما در نهایت، این سیاست‌ها اگرچه برخی شاخص های کلان اقتصاد آرژانتین را بهبود بخشید، اما در نهایت به آشوب‌های اجتماعی و تظاهرات گسترده‌ای در خیابان‌ها منجر شد.
تأثیرات سیاستهای اقتصادی در کوتاه‌مدت
با آغاز دوره ریاست‌جمهوری خاویر میلی، اقدامات ریاضتی در دستور کار قرار گرفت. هدف این سیاست‌ها کنترل تورم افسارگسیخته و کاهش کسری بودجه دولت بود. یکی از اولین اقدامات، کاهش یارانه‌های دولتی در زمینه انرژی و حمل‌ونقل بود که به افزایش قیمت‌ها در این بخش‌ها منجر شد. همچنین، افزایش نرخ بهره به منظور کاهش تورم و کنترل نقدینگی از دیگر سیاستهای اعمال شده بود.
در کوتاه‌مدت، این سیاست‌ها تا حدودی توانستند تورم را کاهش دهند و به نوعی ثبات نسبی در بازارها ایجاد کنند. نرخ تورم که پیش از این به بیش از ۲۰۰ درصد در سال رسیده بود، در پی این اقدامات، به میزان قابل توجهی کاهش یافت و برخی بازارها، مانند بازار ارز، شاهد آرامش نسبی شدند. همچنین، تلاش‌های دولت برای کاهش کسری بودجه و اصلاحات اقتصادی موقتی توانستند توجه نهادهای بین‌المللی را جلب کرده و آرژانتین را از ورشکستگی فوری نجات دهند.
سیاست میلی، کنترل تورم، با افزایش نرخ ارز و کاهش ارز پول ملی
اما در راس سیاست هایی که خاویر میلی، رئیس جمهور آرژانتین برای مهار تورم در دستور کار قرار داده، کاهش ارزش پول ملی یا به بیانی دیگر، حذف بخشی از تقاضا به واسطه افزایش نرخ ارز بوده است. خاویر میلی در دسامبر ۲۰۲۳، روی کار آمد و همانطور که در تصویر زیر مشخص است، از آن تاریخ تا کنون نرخ برابری پزوی آرژانتین در برابر دلار همواره با کاهش روبرو بوده است.
در واقع میلی به دنبال این است که از طریق کاهش ارزش پول ملی (رشد نرخ ارز)، اهدافی نظیر کاهش کسری بودجه به واسطه کاهش ارزش حقیقی بدهی های دولت، افزایش جذابیت سرمایه‌گذاری خارجی و ورود ارز و کاهش تقاضای داخلی برای واردات و کنترل کسری تجاری را دنبال کند.
عواقب بلندمدت و اعتراضات اجتماعی
اما در بلندمدت، تبعات سیاستهای ریاضتی خود را نشان داد. کاهش یارانه‌ها و افزایش قیمت‌ها به شدت بر سطح زندگی مردم تاثیر گذاشت و هزینه‌های معیشتی را به شدت افزایش داد. اقشار آسیب‌پذیر جامعه که بیش از پیش تحت فشار مالی قرار گرفتند، شروع به اعتراض کردند. نرخ بیکاری نیز به دنبال کاهش تولیدات داخلی و فشار بر بنگاه‌های اقتصادی افزایش یافت.
اعتراضات مردمی به سرعت گسترش یافت و به خیابان‌ها کشیده شد. مردم علیه سیاستهای ریاضتی و اثرات منفی آن بر زندگی روزمره خود دست به تظاهرات زدند. این اعتراضات، که در برخی موارد به خشونت و درگیری‌های خیابانی تبدیل شد، نشان از نارضایتی گسترده از دولت و رویکردهای اقتصادی آن داشت.
کاهش نرخ تورم به معنای افزایش رفاه نیست
اگرچه سیاستهای ریاضتی خاویر میلی در کوتاه‌مدت توانستند تورم را کاهش دهند و بازارها را به نوعی به ثبات برسانند، اما این سیاست‌ها در بلندمدت موجب فشار اقتصادی شدید بر اقشار مختلف جامعه و افزایش نارضایتی‌های عمومی شدند.
در نهایت، این سیاست‌ها به آشوب‌های اجتماعی و تظاهرات خیابانی منتهی شد که نشان از بی‌اعتمادی مردم به راهکارهای دولت داشت. این امر بیانگر این واقعیت است که بحران اقتصادی آرژانتین نیازمند رویکردی جامع‌تر و متوازن‌تر است که علاوه بر کنترل تورم، به بهبود شرایط زندگی مردم و افزایش اعتماد عمومی کمک کند.
ناآرامی های آرژانتین مصداق بارز هشدارهای اقتصادی رهبری
اخیرا در دیداری که رهبری با مسئولان نظام داشتند به «اصلاح نظام ارزی کشور» تاکید کردند. ایشان در ایشان در این راستا فرمودند: حتی اگر فرمولی وجود دارد که عمل کنیم، تورم می‌آید پایین؛ اما قیمت ارز می‌رود فلان قدر می‌شود، این درست نیست، برای خاطر اینکه اگر پول ملی با بالا رفتن قیمت ارز، ارزشش کاسته شد، تورم هرچه پایین باشد، این پول قیمتی ندارد، قدرت خرید برای مردم فقیر و ضعیف به‌وجود نمی‌آید.
یکی از مصادیق بارز فرمایشات رهبری، سیاست های میلی در آرژانتین است. سیاست هایی که اگرچه در ظاهر توانسته نرخ تورم را کاهش دهد، اما این کاهش نرخ نه تنها رفاه مردم را افزایش نداده، بلکه بر بی ثباتی های اجتماعی دامن زده است. در واقع کنترل تورم با حذف تقاضای بخشی از جامعه است، فرمولی است که میلی در آرژانتین در دستور کار قرار داده و امروز ثمره ی آن را با تظاهرات و آشوب های اجتماعی می بیند.
انتهای پیام/
بدون نظر!