به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، بررسی آمارهای بین‌المللی نشان می‌دهد که ایران در گروه کشورهای با درآمد مالیاتی پایین ردهبندی می‌شود که با توجه به درآمدهای نفتی دور از انتظار نیست. با این حال دولت در تلاش است تا نسبت درآمدهای مالیاتی به کل تولید را به سطح ۱۰ درصدی برساند.
نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی (GDP) شاخصی پرکاربرد در سنجش مالیات‌‌‌ستانی است. این نسبت نشان می‌دهد که مجموع مالیات‌‌‌های دریافت شده چه درصدی از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد و می‌تواند اطلاعاتی در مورد فشار مالیاتی، توان دولت در تامین منابع مالی و سیاست‌‌‌های مالیاتی کشور ارائه دهد. نسبت بالاتر نشان‌‌‌دهنده وابستگی بیشتر به مالیات‌‌‌هاست، در حالی که نسبت پایین‌‌‌تر ممکن است به دلیل سیاست‌‌‌های مالیاتی کمتر یا معافیت‌‌‌ها باشد. این شاخص برای مقایسه بین کشورها و ارزیابی تغییرات اقتصادی کاربرد دارد.
اتکا به درآمدهای حاصل از فروش منابع نفتی به عنوان اصلی‌‌‌ترین استراتژی مالی دولت‌‌‌ها در ایران در گذشته مطرح بوده، اما در سال‌های اخیر به‌‌‌واسطه تحریم‌‌‌های اقتصادی، رویکرد دولت در این زمینه تغییر کرده است. اکنون کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی و تمرکز بر منابع پایدار و افزایش درآمدهای مالیاتی در اولویت سیاستگذاران قرار گرفته است. مالیات به‌‌‌عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه پایدار کشور، اهمیت زیادی دارد و بررسی عملکرد دولت در حوزه وصول مالیات، به‌‌‌ویژه بر اساس اسناد بالادستی مانند برنامه پنجم توسعه، برنامه هفتم توسعه و قوانین بودجه سنواتی، برای سیاستگذاری‌‌‌های مالیاتی ضروری است.
گفتنی است، داده‌‌‌های سری زمانی بانک جهانی نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۲، نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در جهان به طور متوسط ۱۴.۱درصد بوده است.
سبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در ۱۲ سال اخیر، نوسانات کمی داشته اما به طور کلی ثبات نسبی را تجربه کرده است.
گفتنی است، در برنامه هفتم توسعه، کشور به‌‌‌دنبال رسیدن به نسبت ۱۰ درصدی مالیات به تولید ناخالص داخلی و ۸۰ درصدی مالیات به اعتبارات هزینه‌‌‌ای است، که خود نشانه‌‌‌ای از عزم جدی برای کاهش وابستگی به منابع دیگر و تقویت اقتصاد داخلی است.
در ادامه نمودار تغییرات مالیات به تولید ناخالص داخلی مشخص شده است. در سال گذشته این شاخص در ایران به بیش از ۸ درصد رسیده است.
انتهای پیام/
بدون نظر!