به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کتاب «قبله کعبه‌زاد»، اثر حجت‌الاسلام و المسلمین حامد کاشانی از جمله کتاب‌های پرمخاطب نشر معارف در یک ماه گذشته است که با اقبال مردمی به چاپ پنجم رسیده است. این اثر گردآوری ۸۰ فضیلتِ برجسته از امام علی(ع) بر اساس سخنرانی‌های حامد کاشانی در برنامه تلوزیونی «ماه من» است.
«قبله کعبه‌زاد» با نثری روان و مستند به آیات قرآن، احادیث معتبر و منابع تاریخی، ویژگی‌هایی چون شجاعت، عدالت، علم بی‌پایان و تقوای امام اول شیعیان را بررسی می‌کند. هر فصل از کتاب به یک فضیلت اختصاص دارد و با مثال‌هایی ملموس، شخصیت حضرت علی(ع) را به عنوان الگوی انسانیت معرفی می‌کند.
حجت‌الاسلام کاشانی با پاسخ به شبهات و استفاده از منابع معتبر، کتابی وحدت‌بخش خلق کرده که برای عموم مسلمانان جذاب است. «قبله کعبه‌زاد» با ساختار موضوعی و مختصر، هم برای مطالعه فردی و هم استفاده در محافل مذهبی مناسب است. این اثر، دریچه‌ای به سیره علوی و راهنمایی کاربردی برای زندگی امروز است.
از دیگر ویژگی‌های کتاب که آن را خوش‌خوان کرده، دسته‌بندی منظم و پردختن به موضوعات مختلف حول زندگی و زمانه امام علی(ع) است. کتاب، تلاش کرده با دسته‌بندی جذاب و نثری روان، مخاطب جوان را با خود همراه کند. از سوی دیگر، ارجاعات متن به پاورقی و ارائه مستندات، کتاب را از یک اثر عامه‌پسند خارج کرده و مستند بودن آن را نشان می‌دهد.
در بخش‌هایی از این کتاب در دفتر اول، به رابطه حضرت زهرا(س) و امام علی(ع) اشاره شده است که خواندن آن می‌تواند برای زوج‌های جوان قابل تأمل باشد. در بخش‌هایی از این فصل می‌خوانیم:
ازدواج امیرالمؤمنین(ع) و حضرت زهرا(س) فضیلتی بسیار مهم برای امیرالمؤمنین(ع) است؛ از این رو افراد فراوانی به این دو بزرگوار حسادت می‌کردند و دیدن محبت سرشار میان آنان، بر آنها گران می‌آمد. در میان این افراد، بنی‌امیه بسیار کوشیدند، دروغ‌هایی را به اهل بیت(ع) نسبت دهند. بررسی آثار تاریخی و روایی همچون خطی روشن، نشان می‌دهد که تلاش‌های گسترده‌ای صورت گرفت تا اثبات کنند این دو بزرگوار دارای اختلاف بودند و به محضر حضرت رسول(ص) جسارت‌هایی کرده‌اند. آن خط تحریفی که بنی‌امیه غالباً به اسم دیگران، ولی از سخنان ساختگی خود گسترش داد، در این موضوع نیز بسیار پررنگ است.
رابطه عاشقانه
امیرالمؤمنین(ع)، شیر بیشه توحید، در ۹ سال زندگی مشترک با حضرت زهرا(س)، در وقایع و جنگ‌های فراوان حاضر بود، یعنی تقریباً دائم به جنگی می‌رفت. طبیعتاً حضرت در این ۹ سال اغلب در منزل نبود، اما وقتی به خانه می‌رفت، به حضرت زهرا(س) کمک می‌کرد.
امروزه گاه به دلیل مسائل پیش پا افتاده میان همسران جوان، کدورت پیش می‌آید که دقت در زندگانی امیرالمؤمنین(ع) می‌تواند راه‌گشا باشد. لفظ «عاشقانه» برای رابطه میان این دو بزرگوار بسیار کوچک است و آنها در طول زندگی خود همواره حامی یکدیگر بودند. حضرت فاطمه(س) به قدری حافظ مسائل مربوط به خانه بود و از امیرالمؤمنین(ع) درخواستی نداشت که گاه حضرت امیر(ع) به ظاهر از وضع خانه بی‌خبر می‌ماند و تا خود نمی‌پرسید، حضرت فاطمه چیزی طلب نمی‌کرد. گاه ایشان به خانه می‌آمد و متوجه می‌شد در خانه موادی نیست که با آن غذا درست کنند؛ از این رو از حضرت زهرا(س) می‌خواست که ایشان را از نبود مواد غذایی مطلع سازد، ولی ایشان حیا می‌کرد این کار را بکند.
امیرالمؤمنین(ع) در جنگ احد براساس برخی گزارش‌ها چند ده ضربه شمشیر خورده بود و از این رو در بستر استراحت می‌کرد و دو بانوی بزرگوار از اصحاب رسول خدا(ص)مسئول پرستاری از ایشان بودند. پس از مدتی آن دو بانو به پیامبر اکرم(ص) شکایت کردند که امیرالمؤمنین دردهای خود را از آنان کتمان می‌کند. آنها نگران حضرت بودند، زیرا ممکن بود خونریزی و استفاده نکردن از پادزهر برای زخم‌ها برای حضرت خطرآفرین باشد. به گمان قوی، چون امیرالمؤمنین(ع) می‌دانست آنها اوضاع ایشان را برای حضرت زهرا(س) بازگود خواهند کرد، برای جلوگیری از اذیت شدن حضرت، دردهای خود را از آنان پنهان می‌کرد.
از سوی دیگر، پس از عروج روح مبارک رسول خدا(ص) و مجروح و بستری شدن حضرت زهرا(س) در خانه، روزی امیرالمؤمنین(ع) به خانه رفت و ایشان را گریان دید. این موضوع برای مردی که همسرش در دفاع از او مجروح شده، بسیار دردناک است؛ به ویژه برای امیرالمؤمنین(ع) که به فرمایش امام صادق(ع) کلید پیروزی‌های پیامبر(ص) بود و هرجا گرفتاری و سختی پیش می‌آمد، امیرالمؤمنین(ع) به استقبال آن مشکلات می‌رفت و با پیروزی بازمی‌گشت. حضرت امیر(ع) با دیدن این صحنه سر حضرت زهرا(س) را به دامن گرفت و فرمود: «یا سیدتی ما یُبکِیک؟» ایشان با ادبی ستودنی حضرت زهرا(س) را با لفظ «سیدتی» خطاب می‌کند؛ چنان که ایشان نیز همین‌گونه با امیرالمؤمنین(ع) سخن می‌گفت.
حضرت زهرا(س) برای جلوگیری از آزاده خاطر شدن امیرالمؤمنین(ع)، بی‌درنگ فرمود: «أبکی لِما تلقَی بَعدی»؛ من برای غربت تو پس از خود گریه می‌کنم. ایشان همه تلاش خود را در دفاع از امیرالمؤمنین(ع) به کار بست و در آن لحظات واپسین نیز نگران حضرت امیر(ع) بود و برای ایشان می‌گریست، نه برای درده و جراحت‌های خود.
باید با دقت به این عبارات نگریست. امروزه سخن گفتن افراد با همسرشان چگونه است؟ ممکن است با گذشت چند سال از ازدواج، حرمت‌ها میان همسران کمرنگ و رابطه‌ها عادی شود. ولی رابطه و علاقه میان این دو بزرگوار هیچ‌گاه عادی نشد. امیرالمؤمنین(ع) که کوه حلم و بردباری بود، هنگام دفن فاطمه زهرا(س) نیز بالای سر ایشان فرمود: این داغ هرگز در دلم سرد نخواهد شد و به یاد این شب، چشمانم دیگر به خواب نخواهد رفت. این عشق و محبت، از معرفت والای این دو بزرگوار به مقامات وجودی یکدیگر نشأت می‌گرفت. …
نشر معارف کتاب «قبله کعبه‌زاد» را در سه مجلد منتشر کرده و در دسترس علاقه‌مندان قرار داده است.
انتهای پیام/
بدون نظر!