به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در میان خیل رسانه‌‌های جریان غالب غربی که روایت‌‌های یک سویه و اغلب همسو با منافع قدرت‌‌های بزرگ را درباره تحولات سیاسی و ژئوپلیتیکی جهان بازتاب میدهند، برنامه تلویزیونی «Moscow Report» از شبکه پرستیوی تلاشی است برای شکستن این تک صدایی و ارائه نگاهی متفاوت و تحلیلی‌‌تر به مسائل بین‌‌المللی. این برنامه، با اجرای جانی میلر، روزنامه نگار شناخته شده و باسابقه‌‌ای که حضور مؤثر و نگاه تیزبین او به تحولات جهانی بر اعتبار آن می‌‌افزاید، توانسته جایگاهی خاص در میان مخاطبان دغدغه‌‌مند و جویای روایت های آلترناتیو پیدا کند.
در هر قسمت، گفت وگوهای ژرف با کارشناسان برجسته، تحلیلگران بین‌‌المللی و چهره‌‌های صاحب‌‌نظر برگزار می‌‌شود؛ کسانی که اغلب دیدگاه‌‌هایشان در رسانه‌‌های جریان غالب جایی برای بیان نمی‌‌یابد. این ساختار چندلایه به برنامه امکان می‌‌دهد تا مسائلی چون تحولات روسیه، روابط قدرت‌‌های شرق و غرب، درگیری‌‌های منطقه‌‌ای و سیاست‌‌های خارجی آمریکا و ناتو را از زاویه‌‌ای متفاوت بررسی کند.
راوی بی‌‌ادعا، پرسشگر جسور
جانی میلر، مجری برنامه، خود به تنهایی بخشی از داستان است. سال‌‌ها تجربه خبرنگاری در مناطق بحرانی چون اوکراین و حالا روسیه، از او صرفاً یک مفسر نساخته؛ بلکه او را به یک ناظر میدان بدل کرده است. این تجربه میدانی در پرسش‌‌هایش جلوه می‌‌کند؛ پرسش‌‌هایی که مخاطب را به تأمل وا می‌‌دارند.
وقتی به سراغ اپیزودی درباره بحران انرژی اروپا می‌‌رود، میلر اشاراتی دارد به جزئیات: نمای بسته از ایستگاه‌‌های گازی سرد شده، شمارش تعداد خانوارهایی که زیر فشار فقر انرژی‌‌اند، گفتگو با کارین کنیسل، وزیر امور خارجه پیشین اتریش، که برای نخستین بار می‌‌شنویم چگونه اروپای غربی بدون تکیه بر گاز روسیه در آستانه بحران قرار گرفته است. این گفت‌‌وگو با تمرکز بر روایت انسانی بحران ساخته می‌‌شود: از بازارهایی که تعطیل شده‌‌اند، خانواده‌‌هایی که تاریکی را تاب نمی‌‌آورند، و جامعه‌‌ای که سخت در پی راه جایگزین است.
صدایی آلترناتیو در فضای تک روایت
برنامه Moscow Report را باید تلاشی جسورانه برای بازگرداندن ژورنالیسم تحلیلی و کاوش‌‌گر به جایگاه شایسته خود قلمداد کرد. برنامه ای که به جای تمرکز صرف بر بازیگران رسمی قدرت، لنز تحلیلی خود را به سوی تبعات انسانی سیاست‌‌های قدرت محور معطوف کرده و روایت هایی را طرح می‌‌کند که عموماً در رسانه‌‌های مسلط یا سانسور می‌‌شوند یا به حاشیه رانده می‌‌شوند. به عبارتی دیگر، این برنامه اقدامی است در جهت برهم زدن نظم تثبیت شده رسانه‌‌ای و ارائه چشم‌‌اندازی آلترناتیو به تحولات بین‌‌المللی.
برنامه Moscow Report پرستیوی، نه تنها بازتاب دهنده روایت رسمی نیست، بلکه در پی خوانش دوباره‌‌ای از رویدادها از منظر حاشیه نشینان نظم جهانی است: قربانیان جنگ‌‌ها، معترضان فراموش شده و صداهای سرکوب شده‌‌ای که در روایت غالب جایی ندارند.
مهمانانی با صدای شفاف
یکی از نقاط قوت برجسته Moscow Report، حضور مهمانان معتبر، مستقل و صاحب نظر است که اغلب تجربه زیسته و نگاه تحلیلی دقیق به مسائل ژئوپلیتیکی دارند. چهره‌‌هایی مانند آسا وینستنلی (Asa Winstanley)، روزنامه نگار تحقیقی سرشناس و فعال حوزه فلسطین، با روایت هایی کمتر شنیده شده، به برنامه عمقی انسانی و تحلیلی می‌‌بخشند.
در اپیزودی درباره بازداشت روزنامه نگاران حامی فلسطین در اروپا، حضور او که خود سابقه بازداشت دارد، اهمیت ویژه ای داشت. او نه تنها به محدودیت های فزاینده آزادی بیان در غرب پرداخت، بلکه سیاست‌‌های دوگانه رسانه‌‌های اروپایی در مواجهه با مسئله فلسطین را افشا کرد.
در بخش دیگری از برنامه،Moscow Report میزبان ویکتور بوت، تاجر روس و زندانی سابق در آمریکا بود. بوت که پس از تبادل اسرا میان روسیه و ایالات متحده آزاد شد، در این گفت‌‌وگو از تجربه‌‌اش در زندان های آمریکا، انگیزه‌‌های سیاسی پرونده‌‌اش پرده برداشت. این اپیزود نمونه ای روشن بود از رویکرد Moscow Report در دعوت از صداهایی است که معمولاً در رسانه های غربی نادیده گرفته یا یک جانبه روایت می‌‌شوند.
ترکیب این مهمانان، از فعالان حقوقی و رسانه‌‌ای گرفته تا تحلیلگران راهبردی و چهره های جنجالی، Moscow Report را به بستری پویا و متفاوت برای شنیدن روایت‌‌هایی بدل کرده که در هیاهوی رسانه ای غالب، کمتر مجال بروز می‌‌یابند.
مخاطب امروز، دیگر صرفاً بیننده خبر نیست؛ تحلیلگر است، پرسش گر است، و تصمیم گیرنده. Moscow Report می‌‌خواهد این مخاطب را به بازاندیشی دعوت کند، نه صرفاً باور. این برنامه به وضوح در پی «برساخت دوباره واقعیت» است؛ نه برای اقناع، بلکه برای گشودن چشم‌‌ها به واقعیاتی که در مه رسانه‌‌های بزرگ گم شده‌‌اند.
انتهای پیام/
بدون نظر!