به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، روز خبرنگار، هر سال فرصتی مغتنم برای ادای احترام به تلاشگران بی‌ادعا و صبور عرصه رسانه بوده است؛ از خبرنگارانی که در خط مقدم اطلاع‌رسانی حضوری بی‌وقفه دارند، تا مدیران مسئولی که بی‌سروصدا، اما با مسئولیتی سنگین، بار حقوقی، اقتصادی، فنی و محتوایی رسانه‌ها را بر دوش می‌کشند.
این روز، همواره نماد همبستگی و قدردانی از تمام ارکان رسانه‌ای کشور بود اما در سال جاری به‌طرزی تأسف‌بار و تعجب‌برانگیز، حتی همین حداقل‌ها نیز به حاشیه رانده شد. در تصمیمی عجیب و غیرقابل توجیه، هدیه یک میلیون تومانی روز خبرنگار که با وجود تورم افسارگسیخته، خود مبلغی ناچیز به شمار می‌رود و کاهش هم یافته است، تنها به خبرنگاران اختصاص یافت.
در این میان، مدیران مسئول رسانه‌ها که نقشی محوری و تعیین‌کننده در بقای رسانه‌ها دارند، به‌کلی از فهرست مشمولان این هدیه حذف شدند. این تصمیم، نه‌تنها از منظر حرفه‌ای قابل دفاع نیست، بلکه نوعی بی‌توجهی آشکار به یکی از مهم‌ترین حلقه‌های زنجیره اطلاع‌رسانی است.
این در حالی است که بار اصلی اداره رسانه‌ها، به‌ویژه در حوزه رسانه‌های مستقل، محلی و آنلاین، بر دوش همین مدیران مسئول است. افرادی که در کنار وظایف پرشمار مدیریتی و نظارتی، بار سنگین مشکلات اقتصادی، فشارهای قانونی، مسائل فنی و مسئولیت‌های محتوایی را نیز تحمل می‌کنند، اکنون به‌راحتی از چرخه‌ی حمایت کنار گذاشته شده‌اند.
هزینه‌ها بیداد می‌کند، اما حمایتی در کار نیست! آیا مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دیگر نهادهای ذی‌ربط، واقعاً از وضعیت نابسامان رسانه‌های خصوصی و مستقل آگاه هستند؟ آیا می‌دانند که هزینه اجاره دفاتر رسانه‌ای، هر روز سرسام‌آورتر می‌شود و تعرفه‌های سرور و خدمات فنی برای سایت‌های خبری، چندین برابر شده است؟
آیا می‌دانند تجهیزات پایه‌ای برای تولید محتوای استاندارد، به کالاهایی گران‌قیمت و دور از دسترس بدل شده‌اند؟ و همه این‌ها در شرایطی رخ می‌دهد که درآمد رسانه‌ها به‌شدت کاهش یافته و هیچ‌گونه حمایت مستقیم، پایدار و معناداری از آن‌ها وجود ندارد!
در چنین شرایط نگران‌کننده‌ای، انتظار این بود که دولت نه‌تنها مشوق‌های مالی و معنوی را برای فعالان رسانه‌ای افزایش دهد، بلکه حلقه مشمولان این حمایت‌ها را گسترش دهد و مدیران مسئول را که نقش پشت‌صحنه، اما حیاتی در ساختار رسانه دارند، بیش‌ازپیش موردتوجه قرار دهد.
اما آن‌چه در عمل شاهد آن بودیم، حذف شدن و نادیده‌گرفتن همین قشر کلیدی بود؛ تصمیمی که نتیجه‌ای جز دلسردی، ناامیدی و سلب انگیزه از بدنه مدیریتی رسانه‌ها در پی نخواهد داشت. چرا همان مبلغ ناچیز سال‌های گذشته، امسال کاهش یافت؟ آیا هزینه‌های رسانه‌ای کاهش یافته‌اند؟ آیا شرایط معیشتی فعالان رسانه‌ای بهبود یافته که با چنین برخورد سرد و غیرمنصفانه‌ای مواجه می‌شویم؟
واقعیت این است که این تصمیم نه‌تنها عادلانه نیست، بلکه در شرایط موجود، تحقیرآمیز نیز تلقی می‌شود. این یک گلایه ساده یا انتقاد سطحی نیست؛ بلکه اعتراض جدی و صریح به بی‌عدالتی، نادیده‌گرفتن جایگاه واقعی مدیران مسئول و بی‌تدبیری کسانی است که به‌جای حمایت از رسانه، با بی‌عملی یا تصمیمات نسنجیده، عملاً به تضعیف آن دامن می‌زنند.
ما جمعی از اهالی رسانه، از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتظار داریم با شفاف‌سازی کامل در خصوص حذف مدیران مسئول از فهرست هدیه روز خبرنگار، پاسخگوی این تصمیم ناعادلانه باشد. همچنین خواهان آن هستیم که با تدوین سازوکاری عادلانه، شفاف و جامع، زمینه حمایت واقعی و پایدار از تمام فعالان رسانه‌ای از خبرنگاران تا مدیران مسئول فراهم شود.
فراموش نکنیم که رسانه بدون خبرنگار بی‌معناست، اما بدون مدیرمسئول اصلاً وجود خارجی ندارد. اگر قرار است رسانه‌های مستقل، حرفه‌ای و مسئول در کشور زنده بمانند، باید در کنار تجلیل از خبرنگاران، از کسانی که چراغ این رسانه‌ها را روشن نگه می‌دارند نیز قدردانی شود؛ نه با بی‌مهری، بلکه با درک صحیح از جایگاه‌شان و اقداماتی واقعی و مؤثر برای حفظ و تقویت آن‌ها.
یادداشت: صدیقه صباغیان
انتهای پیام/
بدون نظر!