فرشید شکرخدایی، رئیس کمیسیون سرمایه گذاری و تامین مالی اتاق بازرگانی، معادن، صنایع و کشاورزی ایران، در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم با اشاره به عدم تحقق شعار جهش تولید در سال ۱۴۰۳ گفت: انتظار برای رونق تولید آن هم با چالش‌های متعددی که در سال ۱۴۰۳ با آن رو برو بودیم، غیر منطقی است. از یک طرف، نوسانات قیمت‌ها در حوزه مواد اولیه، ورودی‌ها و دستمزدها وجود دارد. از طرف دیگر، مشکلات حوزه صادرات، مسائل مربوط به تکنولوژی و فناوری، و عدم امکان نوسازی خطوط تولید، تولیدکنندگان را با دشواری‌های زیادی مواجه کرده است.
وی ادامه داد: علاوه موارد مذکور، کمبود منابع انسانی، کمبود انرژی، آب و گاز نیز به این مشکلات اضافه شده‌اند. از سوی دیگر، سیستم بروکراتیک و اداری کشور نیز به جای تسهیل فرآیندها، اغلب به عنوان مانعی در راه تولید عمل می‌کند. به عنوان مثال، اداره‌های مربوطه مسئولیت‌ها را به گردن یکدیگر می‌اندازند و می‌گویند این مشکلات به آنها مربوط نیست. همه این‌ها نشان‌دهنده این است که ما در مسیر رونق تولید با چالش‌های جدی مواجه هستیم. حتی اگر بخواهیم تحریم‌ها و مسائل سیاسی را هم در نظر نگیریم، باز هم شرایط فعلی به گونه‌ای است که انتظار رونق تولید دور از ذهن به نظر می‌رسد.
دو روز تعطیلی در هفته با شعار جهش تولید همخوانی ندارد
شکر خدایی در پاسخ به این سوال که چگونه با وجود تمام ناترازی ها شاهد رکورد زنی در ارزش صادرات غیر نفتی در سال ۱۴۰۳ بودیم، گفت: یکی از عوامل مهم، افزایش قیمت ارز است که باعث می‌شود صادرات از نظر اقتصادی جذاب‌تر شود. وقتی قیمت ارز افزایش می‌یابد، صادرکنندگان انگیزه بیشتری برای فعالیت پیدا می‌کنند. اما برای ادامه این روند، نیاز به زیرساخت‌ها و شرایط بهتری داریم. به عنوان مثال، تعطیلی دو روز در هفته به دلیل کمبود برق، یا مشکلاتی که باعث می‌شود واحدهای تولیدی نتوانند در سه شیفت کار کنند، از جمله موانعی هستند که باید برطرف شوند.
وی ادامه داد: علاوه بر این، برای رونق تولید، نیاز به نقدینگی جاری در اقتصاد است. اگر مردم امیدوار باشند و به آینده اقتصادی کشور اعتماد کنند، نقدینگی خود را از حوزه‌هایی مانند طلا، ارز یا ملک خارج کرده و به سمت تولید هدایت می‌کنند.
این عضو اتاق بازرگانی در پایان خاطر نشان کرد: اما در شرایط فعلی، به دلیل ناامیدی، این نقدینگی در کالاهای سرمایه‌ای مانند ملک، طلا و دلار بلوکه شده است. اگر امیدواری وجود داشته باشد، حتی سرمایه‌هایی که به خارج از کشور رفته‌اند، مانند ویلاهای خریداری‌شده در اسپانیا، می‌توانند به کشور بازگردند و در قالب سرمایه‌گذاری‌های تولیدی یا تجاری به اقتصاد کمک کنند. به نظر من، این امیدواری و اعتماد به آینده، گمشده اصلی در کشور است.
انتهای پیام/
بدون نظر!