گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم- مجتبی برزگر: روز ملی بازیگر است و بازیگر فقط نقش ایفا نمی‌کند، او زیستن را دوباره اختراع می‌کند؛ بسیاری از خاطره‌ها را همین بازیگران آفریدند. در میان خاطره‌ها البته نمی‌توان برخی از نقش‌های خاطرانگیز مثلِ آقای جمالی و نقش سفیر روسیه در سریال «امیرکبیر» را فراموش کرد.
بازیگر در واقع راوی خاموش‌ترین دردها و بلندترین فریادهاست؛ کسی که از دل فیلمنامه، واژه‌ها را به عاطفه، حرکت، نگاه و حضور بدل می‌کند. بازیگر، تنها دیالوگ‌گو نیست؛ او رنج درونی شدن شخصیت‌ها را می‌پذیرد، گاه خود را از دست می‌دهد تا دیگری شود.
در تاریخ سینمای ایران، بازیگرانی بوده‌اند که با یک نقش، بخشی از حافظه‌ی جمعی ما را شکل داده‌اند. روز بازیگر، روز بزرگداشت کسانی است که زندگی‌شان را وقف دیدن و نشان دادن کرده‌اند. کسانی که واژگان را به گوشت، پوست و استخوان بدل می‌کنند. یکی از آنها قطعاً رضا فیاضی است.
رضا فیاضی، بازیگر، نویسنده و کارگردان باسابقه‌ی سینما، تئاتر و تلویزیون، از چهره‌هایی است که بسیاری از ما او را با برنامه‌های خاطره‌انگیزی چون «زی‌زی گولو» و نقش‌آفرینی‌های خاص در آثار تاریخی به یاد می‌آوریم.
به بهانه «روز بازیگر»، پای صحبت‌های صمیمی و البته صریح او نشستیم؛ گفت‌وگویی که هم مرور خاطرات بود، هم گلایه‌ای از بی‌مهری‌ها و بی‌عدالتی‌های رایج در حرفه‌ای که در ظاهر پر زرق و برق، اما در باطن، پر از چالش و فراموشی است.
او در جریان این گفت‌وگو به بخشی از دغدغه‌ها و مشکلات یک بازیگر اشاره کرد که البته هنوز هم درباره نقش ترامپ که با یک گریمِ سخت آن را بازی کرده و تنها در شبکه آمازون پخش شده، یک حسرتی را در صدایِ او می‌توان پیدا کرد.
فیاضی در سریال «یزدان» به کارگردانی منوچهر هادی ایفای نقش کرده که امروز دوشنبه از شبکه سه سیما روی آنتن می‌رود.
«رضا فیاضی کودک کار است یا بزرگسال؟»
* آقای فیاضی، شما در آثار زیادی برای کودکان و نوجوانان فعالیت داشتید. از آن دوران چه خاطراتی دارید؟
من همیشه درگیر بودم؛ در تمام سال‌هایی که برای کودک کار می‌کردم، این سؤال تکرار می‌شد: «رضا فیاضی کودک کار است یا بزرگسال؟» نقش‌های تاریخی بازی کردم، برای نوجوان‌ها کار کردم و مدام بین این دو حوزه رفت و آمد داشتم. آن دوران بخشی از هویتم شد.
ما بدعهدی زیاد دیدیم
* از شرایط مالی و پرداختی‌ها رضایت داشتید؟
واقعیت این است که وضعیت پرداخت‌ها همیشه وحشتناک بوده. ما بدعهدی زیاد دیدیم. بارها پیش آمده قرارداد امضا کرده‌ام اما نسخه‌ای از آن به من ندادند. یک برگه ساده باید باشد اما نیست!
مخصوصاً در پروژه‌های پلتفرمی، موردی داشتم که قرارداد را نداده بودند و در پایان کار، پرداخت را بر اساس روز حساب کردند در حالی که ما بر اساس ماه قرارداد بسته بودیم.
* در دوران کرونا هم با مشکلاتی مواجه شدید؟
بله، آن دوره واقعاً سخت بود. خودم بیمار شدم، خیلی‌ها نیامدند سر پروژه، و من شکایت کردم. مدیر گروه هم وارد ماجرا شد، اما ترجیح می‌دهم زیاد وارد جزئیات آن نشوم. دردسر بود.
دستمزدِ من ۱۰ درصد یک سوپراستار هم نمی‌شود
* شما سابقه‌ای طولانی در بازیگری دارید. با این همه تجربه، هنوز هم با چالش‌هایی مثل دستمزد پایین مواجه هستید؟
بله. گاهی با خودم می‌گویم ولش کن، اما فراموش نمی‌شود. ما مو سفید کردیم در این حرفه، اما وقتی دستمزدم را با دستمزد یک سوپراستار مقایسه می‌کنم، شاید حتی ده درصد هم نرسد! نگاه می‌کنم به هم‌نسلان و جایگاه‌های مشابه، واقعاً تفاوت‌ها زمین تا آسمان است.
الان سینمای ایران درگیر ترکیب‌های تکراری از بازیگران شده، و بازیگرانی مثل من که تجربه و توانایی داریم، به راحتی کنار گذاشته می‌شویم.
* کارهای اپیزودیک چطور؟ شما هم در آنها فعالیت داشتید؟
بله، اخیراً در یک کار اپیزودیک با آقای منوچهر هادی همکاری داشتم. مرد محترمی است و همکاری خوبی بود که امیدوارم مردم از این سریال لذت ببرند.
ماجرای نقش سفیر روسیه در سریال «امیرکبیر»
* نقش‌هایی بوده‌اند که برایتان خاص بوده یا خودتان انتخابشان کردید؟
قطعاً. نقش پرنس کورکی سفیر روسیه در سریال «امیرکبیر» را خودم انتخاب کردم، در حالی که نقش پررنگ‌تری مثل میرزاآقاخان نوری به من پیشنهاد شده بود. آن زمان خیلی‌ها مثل سعید نیک‌پور هم تعجب کردند، اما من احساس می‌کردم این نقش برایم اتفاق بهتری رقم می‌زند و همین‌طور هم شد.
نمایشنامه‌هایم خاک می‌خورند
* نمایشنامه هم نوشته‌اید؟
خیلی زیاد. آثار چخوف را کار کرده‌ام، سال‌هایی که تئاتر کار می‌کردم نمایشنامه‌های زیادی نوشتم، اما الآن جرأت اجرای آنها را ندارم. باید خواهش کنم فلان بازیگر بیاید بازی کند، با منت. نمایشنامه‌هایم خاک می‌خورند و واقعاً آرزو دارم یک روز آنها را به صحنه بیاورم.
برای زی زی‌گولو ۱۵۰ هزار تومان گرفتم
* در مورد دستمزدها، هنوز هم رقم‌هایی هست که شما را شوکه می‌کند؟
بله. برای «زی‌زی گولو»۱۵۰ هزار تومان گرفتم، و زندگی‌ام راحت بود. اما حالا با وجود رقم‌های میلیاردی برای برخی، رقم‌هایی که به من پیشنهاد می‌شود، واقعاً ناچیز است. نه استاندارد یک آرتیست است و نه در شأن کسی با این سابقه.
حسرتِ دیده شدنِ نقش ترامپ
* در حال حاضر چه پروژه‌هایی دارید یا آرزوی اجرای آنها را دارید؟
فیلم «سبز کوچک» به کارگردانی رضا رمضانی که متأسفانه به فراموشی سپرده شد، نقش خیلی خوبی در آن داشتم. همچنین فیلم «ترامپ» و «گزارش مریم» برای آقای براری. آرزو دارم این آثار بیشتر دیده شوند چون کارهای درخشانی بودند.
* سخن پایانی برای روز بازیگر؟
روز بازیگر را باید بهانه‌ای بدانیم برای شنیدن صدای این قشر؛ صدای کسانی که سال‌ها جان گذاشتند، اما در بسیاری از موارد دیده نشدند. ما هنوز زنده‌ایم و هنوز آرزو داریم بازی کنیم، دیده شویم و احترام ببینیم.
انتهای پیام/
بدون نظر!