به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، کیانوش زهراکار، معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه خوارزمی امروز در جمع خبرنگاران، با اشاره به دو چالش اساسی پیش روی این دانشگاه که ارتقای کیفیت آموزشی و پژوهشی آن را محدود کرده‌اند، گفت: با وجود افزایش قابل توجه نیازهای آموزشی و پژوهشی، بودجه تخصیصی دانشگاه متناسب با این رشد نبوده است.
وی نتیجه این ناترازی بودجه و هزینه را به تعویق افتادن تجهیز آزمایشگاه‌ها، کمبود شدید امکانات خوابگاهی و محدودیت و نامناسب بودن فضای فیزیکی دانشکده‌ها دانست و افزود: دانشگاه‌های اقماری که زمانی زیرمجموعه دانشگاه خوارزمی بودند، در سال‌های اخیر پیشرفت‌های قابل‌توجهی در زمینه‌های مذکور داشته‌اند و این موضوع نشان می‌دهد در دهه‌های گذشته دانشگاه خوارزمی با عدم توسعه کافی و تخصیص ناکافی منابع به آن مواجه بوده است.
معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه خوارزمی اظهار کرد: این ناترازی‌ها همچنین به‌صورت مستقیم تأثیر منفی بر کیفیت آموزش و انگیزه اعضای هیئت‌علمی و دانشجویان گذاشته و مانع از تحقق جایگاه واقعی دانشگاه در میان برترین مراکز علمی کشور و منطقه شده است. موضوع ناترازی جایگاه کنونی با جایگاه تاریخی و قبلی دانشگاه خوارزمی به‌عنوان چالش دوم این مرکز مطرح است.
زهراکار اضافه کرد: این دانشگاه که پیش‌تر تحت عنوان دانشسرای عالی و دانشگاه تربیت معلم شناخته می‌شد، همواره یکی از مراکز پیشرو در توسعه آموزش عالی کشور بوده و اعضای هیئت‌علمی پیشین و دانشجویان آن دوره، به این جایگاه و اعتبار تاریخی دانشگاه افتخار می‌کردند. این در حالی است که وضعیت فعلی دانشگاه خوارزمی فاصله قابل‌توجهی با این دوران طلایی دارد.
وی خاطرنشان کرد: همین موضوع موجب دلسردی و تمایل اعضای هیئت‌علمی دانشگاه به انتقال به دانشگاه‌های برخوردارتر شده و این روند، هشدار جدی برای آینده علمی و فرهنگی دانشگاه خوارزمی است، بنابراین بازنگری در سیاست‌های بودجه‌ای، تقویت ارتباط دانشگاه با صنعت و تدوین نقشه راه جامع برای ارتقای جایگاه علمی و امکانات فیزیکی دانشگاه ضرورت دارد.
معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه خوارزمی، حمایت جدی مسئولان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را کلید عبور از این وضعیت نامناسب برشمرد و گفت: این دانشگاه، به‌عنوان قدیمی‌ترین دانشگاه کشور که در سال ۱۲۹۷ تأسیس شده، یک سرمایه ملی و شناسنامه آموزش عالی مدرن ایران بوده و با توجه به این جایگاه تاریخی، لازم است رشد و توسعه آن با نگاهی ملی و تاریخی مورد حمایت و توجه ویژه قرار گیرد.
انتهای پیام/
بدون نظر!