خبرگزاری تسنیم – یاسر یگانه
خبرِ برگزاری کنسرت علیرضا قربانی در ورزشگاه آزادی، کمی شُک کننده بود. راستش را بخواهید یک آن تصور کردم که قرار است ۸۰ هزار نفر در ورزشگاه آزادی جمع شوند و کنسرت علیرضا قربانی را از نزدیک ببینند. اتفاقی که البته با تعداد بیشتری از مخاطبان هم می‌تواند رقم بخورد. تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته؛ که کنسرتی با حضور ۸۰ یا حتی ۱۰۰ هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی برگزار شود. چه شود…
خیالِ شیرینی بود، اما کمی بعد خبر می‌رسد که کنسرت در مجموعه‌ی آزادی است نه در خودِ ورزشگاه!!! یعنی در ورودی غربیِ مجموعه آزادی، از آن فضاهای بازِ بی استفاده، فضایی را در اختیار تیم برگزاریِ کنسرت علیرضا قربانی قرار داده‌اند. آنها هم این فضا را تجهیز کرده‌اند و حالا قرار است کنسرتی برگزار شود که هر شب می‌تواند میزبان ۸ هزار مخاطب باشد.
راه رسیدن به آزادی
برای رسیدن به کنسرت باید خودم را از طریق بلوار ناصر حجازی به ضلع غربیِ مجموعه آزادی می‌رساندم. هر چه به پارکینگ‌های غربیِ مجموعه آزادی نزدیک می‌شدیم، ترافیک سنگین و سنگین‌تر می‌شد. اما تعداد زیاد پارکینگ‌ها کار را کمی سرعت بخشید. به هر حال این مجموعه در بازی‌های مهمِ فوتبال میزبانِ ۸۰ هزار تماشاگر است و میزبانی از ۸ هزار تماشاگر خیلی اتفاق سنگینی برای مجموعه آزادی محسوب نمی‌شود.
نکته: در کنسرت علیرضا قربانی، کمتر تماشاگری از مترو برای آمدن به ورزشگاه استفاده می‌کند. بیشتر مخاطبان یا با ماشین شخصی یا با تاکسی‌های اینترنتی خود را به کنسرت رسانده بودند.
۸ هزار تماشاگر
راهنماها از دمِ در راهنمایی می‌کنند. زمین خاکی است و گرد و خاک زیادی از زمین بلند می‌شود. اما خیلی زود به محل برگزاری کنسرت می‌رسیم. سازه‌های بزرگ از دور دیده می‌شوند. سازه‌هایی که صندلی‌ها و مخاطبان را روی خود جا داده‌اند. آخرین ردیف صندلی‌ها بیشتر از ۱۰ متر از زمین فاصله دارد.
فاصله‌ی ردیف‌های آخر با صحنه بسیار زیاد است. اما همه چیز آنقدر جذاب هست که در ردیف‌های آخر هم حسابی بتوان لذت برد.
سایت بلیت‌فروشی را در روزهای گذشته بررسی کرده‌ام؛ حدود ۸ هزار صندلی چیده شده است و این یعنی رکوردی جدید در تعداد مخاطبان یک سانس کنسرت در ایران.
نور، صدا، صحنه و حرکت…
صحنه‌ای بزرگ تعبیه شده است. جای نوازندگان و خواننده مشخص است. چیدمان و نورپردازی در این فضای بزرگ، حرکتی به غایت سخت است؛ اما آنها آن را به خوبی انجام داده‌اند. ال‌ای دی‌های پشت خواننده هم، متناسب با هر آهنگ تصاویری را پخش می‌کند. کیفیت صدا هم قابل قبول است.
علیرضا قربانی روی صحنه می‌آید و همه چیز آغاز می‌شود. بگذارید مروری تصویری بر این کنسرت داشته باشیم.
.
نیست شو – با شعری از مولانا
آوازی که روی فضاسازی‌های سازها اجرا می‌شود
فضاهای الکترونیک در اجرای این آواز نقش بسیاری دارد
.
آهنگ هم گناه – موسیقی از علیرضا افکاری – شعر از حسین غیاثی
این آهنگ تیتراژی برای سریال «هم گناه» به کارگردانی مصطفی کیایی بود
.
«هم قفس» – آهنگسازی حسام ناصری – شعر از غلامرضا طریقی
.
آهنگ خیال خوش – موسیقی از علیرضا افکاری – شعر از حسین غیاثی
این آهنگ هم اثری برای سریال هم‌گناه بود
.
آهنگ سکوت قبل رفتنت
در این ویدیو بخشی از نورپردازیِ این اجرا را می‌بینید
.
آهنگ هنوز عشق تو
.
مست عشق
آهنگی که برای تیتراژ فیلم سینمایی «مست عشق» به کارگردانی حسن فتحی ساخته و اجرا شده است
شعر این قطعه از سروده‌های مولاناست و آهنگسازی آن را حسام ناصری برعهده داشته است
.
ارغوان
آهنگی از آلبوم «حریق خزان» با آهنگسازی مهیار علیزاده
.
بی‌گناه
آهنگی از علیرضا افکاری و شعری از حسین غیاثی
.
«در زلف تو آویزم»
عاشقانه‌ای با شعری از امیرخسرو دهلوی و آهنگسازی حسام ناصری
.
این تنها آهنگِ جدیدی بود که در این کنسرت اجرا شد
آهنگی که برای سریال «تاسیان» ساخته و اجرا شده است
نام آهنگ «پرواز قوها»
البته که این آهنگ به نام تاسیان هم شناخته می‌شود
.
روزگار غریبی است…
.
و پایان کنسرت علیرضا قربانی
به روال همه‌ی کنسرت‌های این خواننده با این آهنگ تمام شد
جمله‌ی تماشاگران ایستادند و با هم این بیت‌ها را زمزمه کردند:
نمانده در دلم دگر توان دوری چه سود از این سکوت و آه از این صبوری
تو ای طلوع آرزوی خفته بر باد
بخوان مرا تو ای امید رفته از یاد
در اینجا همه چیز تمام شد. ساعاتی خوش بود. اما چیز تازه‌ای برای‌مان نداشت. همه چیز تقریبا همان همیشگی بود. که البته همان همیشگی هم بسیار لذت‌بخش بود.
انتهای پیام/
بدون نظر!