به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، ۴۰ روز از وداع پرغرور ستارگانی می‌گذرد که نه‌فقط از جان، بلکه از تمام هستی و زندگی و خانواده خود گذشتند تا نام «مقاومت» همچنان با صلابت بر بلندای تاریخ بدرخشد. ۴۰ روز است که زمین داغ و آسمان گریان است، چراکه داغِ پرواز کبوتران خونین بال آسمان البرز هنوز تازه و زخمش هنوز بر دل‌ها جاری است.
دلم می‌خواهد سخن بگویم، اما نه با همسر و فرزند، نه با مادر و خواهر، بلکه با شهدا، شهدایی که مظلومانه پرکشیدند و داغی سنگین بر دلمان گذاشتند. دلم می‌خواهد بگویم شما رفتید، اما نه خاموش. شما رفتید، اما نه تنها. شما رفتید و با خود بیداری، بصیرت و غیرت آوردید. هر قطره از خون شما، چون آتشی بر وجدان‌های خاموش، افتاد و خفته‌ها را بیدار کرد.
شما مشعل‌های فروزان یک راه روشن بودید؛ راهی که با نام «حق» آغاز می‌شود. شما در حالی آسمانی شدید که زمین لبریز از ظلم بود، از آوار، اشک‌های کودکان، فریاد مادران و سکوت مجامع بین‌المللی. رژیم اشغالگر، خانه‌ها را بر سر مردم فروریخت، بیمارستان‌ها را هدف گرفت و نوزادان را در آغوش مادرانشان پرپر کرد، اما شما ایستادید؛ نه‌فقط با سلاح بلکه با ایمان، نه‌فقط با فریاد بلکه با فداکاری.
در آن روزهای خونین که صدای بمب و موشک، صدای زندگی را خاموش می‌کرد، شما ایستادید تا صدای حق، صدای مظلوم و صدای مقاومت بماند و اکنون ۴۰ روز از آن حماسه می‌گذرد، اما هنوز بوی خون شما تازه است، هنوز صدای تپش قلب‌های شما از زیر خاک شنیده می‌شود و هنوز نگاه‌های پرغرورتان از آسمان، زمین را نظاره می‌کند.
شما سند افتخار ما هستید و گواه روشن یک نسل عاشق که نمی‌خواهد زیر بار ظلم زندگی کند. شما فرزندان امت اسلام بودید و خون شما، مرزها را شکست. امروز در کوچه‌ها و خیابان‌های این سرزمین پهناور، نام شما با احترام زمزمه می‌شود اما اشک را بر گونه‌ها جاری می‌سازد، شما نه‌تنها شهیدان یک سرزمین بلکه شهیدان امّت بودید.
ای مادران شهدا، ای پدران داغدار، ای خواهران و برادران مقاوم! صبرتان کوه را به زانو درمی‌آورد، افتخارتان، افتخار همه ماست، شما نه تنها شهیدی را تقدیم کردید، بلکه درختی را کاشتید که میوه‌اش پیروزی است، اشک‌هایتان، خاک را سیراب کرده تا ریشه‌های مقاومت، ژرف‌تر و استوارتر شود و پرچم ایران همچنان برافراشته بماند.
و اما خطاب به دشمن! بدان که با هر قطره خون این شهیدان، هزاران نهال روییده است. تو گمان بردی با انفجار و آتش، می‌توانی صدای حق را خاموش کنی؟ با موشک می‌توانی ایمان را بشکنی؟ با قتل‌عام، می‌توانی اراده‌ها را از بین ببری؟ زهی خیال باطل. هر شهیدی که بر زمین می‌افتد، ارتشی از آگاهی و خشم به پا می‌خیزد؛ ارتشی که باطل را درهم می‌شکند، ظلم را فرو می‌ریزد و حقیقت را فریاد می‌زند.
رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونیستی بداند که این ۴۰ روز، پایان نیست، بلکه آغازی دوباره است؛ آغازی برای پیمانی تازه با خون شهیدان، برای ایستادگی بیشتر، برای افشای بیشتر جنایات و برای بلندتر کردن پرچم فلسطین در سراسر جهان. ما معتقدیم عدالت، حتی اگر دیر هم برسد، حتماً خواهد رسید.
و اما ای شهیدان در چهلمین روز پروازتان، ما آمده‌ایم تا بگوییم هنوز یاد شما در سینه‌ها جاری است، هنوز بر در و دیوار این شهر، نامتان می‌درخشد، هنوز تصاویرتان در سطح شهر و استان، چشم‌نوازی می‌کند، هنوز کودکان، قصه دلاوری شما را با افتخار برای هم تعریف می‌کنند و هنوز آسمان، با ستارگانش برایتان سلام می‌فرستد.
در این ۴۰ روز، ما عهد بستیم با خونتان که تا نابودی کامل ظلم و اشغال، از پای ننشینیم، تا آزادی قدس، سکوت نکنیم، تا پیروزی نهایی، پرچم شهدا را بر زمین نگذاریم، تا آخرین نفس، حافظ سنگر حق باشیم، تا آخرین قطره خون، در صف مقاومت بایستیم، تا روشن شدن چراغ عدالت، راهتان را ادامه دهیم و تا همیشه، صدای مظلومان جهان باشیم. انتقامتان، وعده‌ای الهی است که نزدیک است …
یادداشت: صدیقه صباغیان
انتهای پیام/
بدون نظر!