به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، در لابلای هیاهوی این کلان‌شهر و خیابان‌های شلوغ و پرتردد، جایی که بوی خوش شیرینی و همدلی از در و دیوارش به مشام می‌رسد، کارگاهی کوچک ولی پرانرژی با همکاری بانوانی توانمند در حال فعالیت است و یک زن، با اراده و پشتکار بی‌پایان و مهارت‌هایی که آموخته، مسیری متفاوت از دیگران را انتخاب کرده و طعمی از شیرینی امید را به زندگی خود و دیگران بخشیده است.
این بانوی پرتلاش با ایجاد اشتغال برای بانوان سرپرست خانوار، به آن‌ها کمک کرده تا زندگی خود را متحول کنند. او با دلی پر از امید، دنیای جدیدی را ساخته و از علاقه گذشته خود و یک ایده ساده و به دنبال آن، تقویت یک مهارت، امروز به ایجاد اشتغال رسیده و با راه‌اندازی یک کارگاه شیرینی‌پزی، نه تنها برای خود، بلکه برای دیگران هم، فرصت رشد و پیشرفت را فراهم کرده و معتقد است هر شیرینی که در این کارگاه تولید می‌شود، حاصل همکاری، عشق و تلاش است.
خبرنگار تسنیم از کرج گفت‌وگویی را با طاهره بهرامی، این کارآفرین البرزی ترتیب داده که در ادامه می‌خوانیم:
لطفاً از نقطه آغاز ماجرا برایمان بگویید. چطور وارد دنیای شیرینی‌پزی شدید؟
من از نوجوانی علاقه خاصی به شیرینی‌پزی داشتم و یکی از همسایگان ما که اهل قزوین بود با مهربانی هنر شیرینی‌پزی را به من یاد داد و من هم در منزل شروع به پخت شیرینی کردم، با آزمون و خطا جلو رفتم و کم‌کم مهارت پیدا کردم تا جایی که شیرینی‌های شب عید خانواده و برخی اقوام را می‌پختم و کم‌کم دیگران هم سفارش می‌دادند. حتی گاهی اگر علاقه‌ای به پختن نداشتم، می‌گفتند خودمان کمک و هزینه آن را هم پرداخت می‌کنیم، فقط تو شیرینی‌ها را بپز!
چگونه این علاقه به یک مسیر کارآفرینی جدی تبدیل شد؟
من مدتی در یک مرکز شبانه‌روزی که محل نگهداری کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست است کار می‌کردم و در حوزه اجتماعی فعال هستم، آنجا از زبان مادران زیادی شنیدم که اگر شغل یا درآمدی داشتند، فرزندانشان را به بهزیستی نمی‌سپردند. بعضی‌ها به خاطر بی‌پولی مجبور به ازدواج مجدد شده بودند. همین دغدغه باعث شد با تکیه بر توانایی‌ام در شیرینی‌پزی، محیطی را ایجاد کنم که زنان و مادران بتوانند در آن کار کنند، درآمد داشته باشند و خانواده‌شان را حفظ کنند.
من باور دارم اگر زن‌ها از نظر مالی توانمند باشند، هم خانواده‌شان را بهتر حفظ می‌کنند و هم بچه‌هایشان را با آرامش بیشتری پرورش می‌دهند. وقتی دیدم شیرینی‌پزی را بلد هستم، تصمیم گرفتم فعالیتم را آغاز کنم. در ادامه یک فر کوچک خریدم و همان سال اول، با کمک دو نفر از دوستانم، حدود ۳۰۰ کیلوگرم شیرینی سفارش گرفتیم و پختیم. بعد از ۹ ماه، تصمیم گرفتم کارگاه فعلی را اجاره کنم و به دلیل افزایش سفارش‌ها چند نفر خانم را جذب کردم تا بتوانیم به سفارش مشتریان برسیم.
از آغاز کار به‌صورت حرفه‌ای، چه مسیری را طی کردید؟
تقریباً از سال ۱۴۰۱ کار را به‌صورت جدی شروع کردم اما هیچ مدرکی نداشتم. سال بعد، یعنی فروردین ۱۴۰۲که سفارشات زیادی داشتیم و دیدم می‌توانم روی این کار حساب کنم، تصمیم گرفتم رسمی‌تر پیش بروم. به سازمان فنی و حرفه‌ای مراجعه کردم، آموزش دیدم، در آزمون‌ها شرکت کردم و در نهایت موفق شدم مدرک شیرینی‌پزی درجه یک و دو و همچنین کیک‌های کافی‌شاپی را بگیرم. این موارد باعث شد اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنم و کار را با دقت و تخصص بیشتری انجام دهم.
در حال حاضر چند نفر در این کارگاه مشغول به کار هستند؟
اکنون حدود پنج نفر به‌صورت ثابت با من کار می‌کنند و یک نفر هم مسئول فنی است که کارهای اداری و بیرون از کارگاه را انجام می‌دهد. خوشبختانه فضای موجود برای بانوان خیلی همدلانه و امن است.
چشم‌انداز شما برای آینده چیست؟
هدف من این است که در آینده کارم را توسعه دهم، مغازه بزرگی بگیرم یا حتی یک کافی‌شاپ کوچک راه‌اندازی کنم تا بتوانیم محصولات تولید کارگاه خودمان را مستقیماً به مشتری عرضه کرده و کسب‌وکار بزرگی را راه‌اندازی و افراد بیشتری را جذب کنیم.
از صحبت‌هایی که با همکاران شما داشتیم متوجه شدیم این کارگاه فقط محل کار نیست، بلکه محیطی برای آموزش و رشد هم هست. به چه صورت؟
دقیقاً همین‌طور است. در حال حاضر دو نفر از خانم‌هایی که با من کار می‌کنند، در کار خمیرگیری و شیرینی‌پزی بسیار ماهر شده‌اند. آن‌ها را تشویق کردم تا به فنی و حرفه‌ای بروند، آموزش‌های پیشرفته‌تری را ببینند و مدرک بگیرند. هدف من این است که در صورت تمایل، کسب‌وکار مستقلی راه بیندازند یا اگر تمایل نداشتند جدا شوند، در همین کارگاه کار و پیشرفت کنند. من باور دارم یک مادر توانمند، یک خانواده توانمند می‌سازد و فرزندانی امیدوار و شاد تربیت می‌کند.
مشتری‌های شما از چه طریقی با کارگاه آشنا می‌شوند؟
اکثر مشتری‌های ما از طریق معرفی دهان به دهان جذب می‌شوند یا از طریق پیج اینستاگرام ما را پیدا و به دیگران معرفی می‌کنند. یکی از مشتریان اصلی و پای ثابت ما، یک مغازه در جاده چالوس است که به‌صورت هفتگی سفارش می‌دهد و از ما خرید می‌کند.
بعضی شرکت‌ها هم به مناسبت‌هایی همچون شب یلدا، اعیاد و …، شیرینی سفارش می‌دهند تا آن‌ها را به‌عنوان هدیه به کارکنانشان بدهند. جدیداً یکی از قنادی‌های سطح شهر هم که کیفیت کار ما را دیده، با ما وارد همکاری شده و سفارش‌های جدیدی داده است که امیدواریم این روند همچنان ادامه داشته باشد.
انتظار شما از مسئولان مربوطه چیست؟
مشتری‌مداری برای ما در اولویت است. از تهیه مواد اولیه تا بسته‌بندی و ارسال، همه امور را با وسواس و دقت انجام می‌دهیم تا مشتری راضی باشد اما این همه ماجرا نیست، ما تلاش خود را انجام می‌دهیم اما نیاز به حمایت داریم. انتظار داریم که دولت و نهادهای مسئول، کارآفرینان زن را حمایت کنند؛ به‌ویژه کسانی که برای زنان سرپرست خانوار یا محیط‌های کار زنانه، بستر اشتغال فراهم می‌کنند.
یکی از کارکنان این مجموعه هم صحبت‌هایی داشت که شنیدن آن‌ها خالی از لطف نیست، او معتقد است خانم بهرامی فقط کار آموزش نمی‌دهد بلکه به آن‌ها آرامش هم می‌دهد.
او از حس امنیتی که در این کارگاه دارد بسیار راضی است و بیان می‌کند: برای ما که مادر و سرپرست خانوار هستیم خیلی مهم است که در محیطی امن کار کنیم زیرا به دلیل شرایطمان نمی‌توانیم در شرکت‌ها یا ادارات مشغول به کار باشیم و غالباً به دنبال جایی می‌گردیم که محیطی زنانه و امن باشد تا با خیال راحت در آن کار و کسب درآمد کنیم. اگر چنین محیط‌هایی نباشد مجبور به کار در برخی جاها می‌شویم که رضایت نداریم و همین موضوع باعث کاهش اعتماد به نفس و آرامش ما می‌شود.
او از مسئولین می‌خواهد که چنین کارآفرینانی را حمایت کنند تا بتوانند با گسترش کسب‌وکار خود محیط‌هایی زنانه و امن را فراهم و عده بیشتری را به کار مشغول کنند. این کارگاه فقط یک مکان برای تولید شیرینی نیست، بلکه مکانی برای «ساختن» است؛ ساختن زنان قوی، خانواده‌های مقاوم و نسلی امیدوار.
در روزگاری که بسیاری از زنان با چالش‌های اقتصادی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، وجود چنین الگوهایی نشان می‌دهد که با همت، مهارت و حمایت، می‌توان مسیرهایی روشن ساخت. خانم بهرامی نه سرمایه‌دار بزرگی است، نه کارخانه‌دار، او زنی است با قلبی بزرگ و اراده‌ای پولادین که تصمیم گرفته دست دیگر زنان دیگر را نیز بگیرد، آن‌ها را آموزش دهد، توانمند کند و فرصت‌هایی نو برایشان بسازد. او باور دارد هر زن توانمند، چراغی در خانه‌اش روشن می‌کند که نورش به جامعه هم می‌رسد.
این گفت‌وگو، دعوتی است برای دیده‌شده و حمایت از زنانی که بی‌صدا اما پرتوان، ستون‌های جامعه را نگه‌داشته‌اند. کافی است دستشان را بفشاریم، مسیرشان را هموار کنیم و بگوییم: «تو می‌توانی، ما نیز با تو هستیم». آری، اینجا نه‌فقط یک کارگاه، بلکه خانه‌ای پر از امید و انگیزه است. به امید فرداهای بهتر و روزهایی که همه بتوانند از طریق مهارت‌آموزی، دنیای زیباتری را برای خود و دیگران بسازند.
گفت‌وگو: صدیقه صباغیان
انتهای پیام/
بدون نظر!