به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در مقاله ای پژوهشی با عنوان “بررسی اپیدمیولوژی تصادفات مجر به مرگ در موتورسواران ایرانی” که در شماره پاییز سال ۱۴۰۳ مجله علمی پزشکی قانونی به چاپ رسید موضوع مرگ و میر موتورسیکلت سواران، دلایل و نحوه آن در دهه ۹۰ مورد بررسی قرار گرفته است.
در این مقاله پژوهشی آمده است، تصادفات جاده ای نهمین عامل مرگ و میر در جهان و دومین عامل مرگ و میر در ایران بعد از بیماری های قلبی و عروقی است. یکی از عوامل مهم در افزایش تصادفات جاده ای، افزایش روزافزون وسایل نقلیه است.
از سوی دیگر در این مقاله بر این نکته نیز تأکید شده است که موتورسواران ۳۴ درصد بیشتر از سرنشینان سایر وسایل نقلیه در معرض مرگ و میر حوادث جاده ای قرار دارند و تصادفات موتورسیکلت‌ها در حدود ۹۰ درصد موارد منجر به آسیب جدی و یا مرگ افراد می‌شود.
بررسی گروه‌های سنی موتورسواران قربانی حوادث رانندگی در فاصله سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ نیز نشان داد که بیش از نیمی از درگذشتگان در گروه سنی جوان قرار داشته‌اند، بر این اساس از کل تلفات موتورسیکلتسواران ۵۳.۶ درصد (۲۲ هزار و ۷۹۷ نفر) در گروه سنی کمتر از سی سال قرار داشتند که این قربانیان (زیر ۳۰ سال) در استان‌های ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و البرز بیشترین درصد تلفات موتورسیکلت را به خود اختصاص داده‌اند.
گزارش‌های متعددی از ایران و دیگر کشورهای جهان نیز مؤید این نکته است که گروه سنی جوانان بیشترین موارد مرگ‌ومیر حوادث ترافیکی موتورسواران را در بر می‌گیرند، به‌عنوان مثال در مطالعه ویرا و همکاران در برزیل میانگین سنی موتورسواران حادثه‌دیده ۲۷.۷۸ سال بود و یا در پژوهشی دیگر در سنگاپور که توسط هک و همکارانش انجام شد، میانگین سنی افراد آسیب‌دیده در تصادفات موتور ۱۶ تا ۲۵ سال بود.
در این مقاله براساس یافته‌های به‌دست‌آمده تأکید می‌شود بیشترین آمار متوفیات تصادفات موتورسیکلت‌ها را مردان جوان با شغل آزاد و تحصیلات زیر دیپلم تشکیل می‌دهند، بنابراین لازم است به‌منظور کاهش این حوادث علاوه بر استراتژی‌های پیشگیرانه مانند احترام به قوانین، نحوه استفاده صحیح از این وسایل نیز آموزش داده شود.
نکته مهم دیگر آنکه بر اساس نتایج این مقاله پژوهشی، در دهه ۹۰، در تصادفات موتورسیکلتسواران، ۵۴.۶ درصد به‌دلیل ضربه به سر جان خود را از دست داده‌اند که این موضوع نشان‌دهنده اهمیت استفاده از کلاه ایمنی استاندارد برای راکب و سرنشین موتورسیکلت است.
از نظر محل وقوع سانحه نیز، ۴۷.۳ درصد موتورسواران در مسیرهای برون‌شهری و ۳۹ درصد در راه‌های درون‌شهری دچار حادثه شده‌اند، ضمن آنکه ۵۱.۲ درصد نیز در بیمارستان‌ها جان خود را از دست داده‌اند.
هرچند نتایج این مقاله پژوهشی نشان می‌دهد که نرخ فوت ناشی از تصادفات موتورسیکلت در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۱۳۹۰، با کاهش ۲۳.۵درصدی مواجه شده و روند تلفات کاهشی بوده است اما از آنجا که از سال ۱۴۰۰ به بعد آمار تلفات حوادث رانندگی در کشور با افزایش مواجه بوده است، به‌نظر می‌رسد با توجه به افزایش تلفات تصادفات، آمار مرگ‌ومیر موتورسواران نیز بیشتر شده باشد. (با این توضیح که به‌دلیل محدودیت‌های موجود، از سال ۱۴۰۱ به بعد آمار تفکیکی مرگ‌ومیر موتورسیکلتسواران توسط سازمان پزشکی قانونی کشور جمع‌آوری نمی‌شود.
انتهای پیام/+
بدون نظر!