به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حضرت حمزه بن عبدالمطلب، عموی بزرگوار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از جمله شخصیت‌های الهام‌بخش در تاریخ اسلام است که به دلیل شجاعت، ایمان راسخ و فداکاری بینظیرش، همواره مورد احترام مسلمانان بوده است. ایشان با لقب «سیدالشهدا» و «اسدالله» شناخته میشود که نشاندهنده جایگاه رفیع او در دفاع از اسلام و پیامبر (ص) است. حمزه در جنگ احد با رشادت فراوان جنگید و در نهایت به شهادت رسید، اما نام و یاد او به عنوان نماد ایثار و وفاداری، برای همیشه در تاریخ اسلام جاودانه ماند.
فضیلت‌های حضرت حمزه تنها به شجاعت نظامی محدود نمی‌شود، بلکه اخلاق والا، مهربانی و تعهد عمیق او به ارزش‌های اسلامی نیز از ایشان چهره‌ای کامل و الگویی بی‌نظیر ساخته است. پیامبر صلی الله علیه و آله همواره به جناب حمزه عشق می‌ورزید و از ایشان به بزرگی یاد می‌کرد و به همین نسبت، سایر امامان ما از آن شهید بزرگوار تجلیل کرده و درباره مقام ایشان با دشمنان مفاخره می‌کردند و حمزه را فخر خاندان وحی می‌دانستند. شهادت حضرت حمزه نه تنها ضایعه‌ای بزرگ برای اسلام بود، بلکه درس‌هایی عمیق در زمینه وفاداری، مقاومت و ایمان به همراه داشت. امروزه، نام حمزه همچنان زنده است و مسلمانان با الگوگیری از زندگی پرشکوه او، راه حق و شجاعت را ادامه می‌دهند.
از امام حسن عسکری علیه‌السلام نقل است:
اولین کسی که از مسلمانان بر او نماز خوانده شد، عموی ما حمزه بن عبدالمطلب، شیر خدا و شیر رسول خدا بود؛ أَوَّلُ مَنْ صُلِّیَ عَلَیْهِ مِنَ الْمُسْلِمِینَ عَمُّنَا حَمْزَهُ بْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ أَسَدُ اللَّهِ وَ أَسَدُ الرَّسُولِ.
وقتی او کشته شد، رسول خدا صلی الله علیه و آله بسیار غمگین و نگران شد و صبر و آرامش خود را از دست داد. ایشان فرمودند: به خاطر هر موی حمزه، هفتاد نفر از مشرکان قریش را خواهم کشت. اما خداوند به ایشان وحی کرد: «إِنْ عاقَبْتُمْ فَعاقِبُوا بِمِثْلِ ما عُوقِبْتُمْ بِهِ وَ لَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِلصَّابِرِینَ وَ اصْبِرْ وَ ما صَبْرُکَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ لا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِمَّا یَمْکُرُونَ؛ اگر مجازات می‌کنید، به اندازه آنچه به شما شده مجازات کنید؛ و اگر شکیبا باشید، این برای شکیبایان بهتر است. پس شکیبا باش و شکیبایی تو جز به یاری خدا نیست؛ و برای آنها غمگین مباش و از مکر آنها در تنگنا مباش». (۱۲۶ و ۱۲۷ نحل) خداوند متعال خواست این عمل را به عنوان سنت در بین مسلمانان قرار دهد؛ زیرا اگر رسول خدا به خاطر هر موی عمویش حمزه هفتاد نفر از مشرکان را می‌کشت، در کشتن آنها هیچ اشکالی نبود. اما رسول خدا خواست حمزه را دفن کند و دوست داشت که خدا او را در حالی که به خون آغشته است، ملاقات کند. (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۲، ص: ۲۵۷)
در این حدیث سه فضیلت به حضرت حمزه اختصاص داده شده است؛ ۱.ایشان اول کسی است که بر ایشان نماز خوانده شد۲. ملقب به اسدالله و شیر رسول خدا شدند۳.خداوند آیاتی از قرآن را به بهانه‌ی شهادت حضرت حمزه نازل کرد.
اینها بخشی از فضائل عموی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است. پس از آن، جناب حمزه همواره مورد احترام و تکریم خاندان وحی بود و گاهی اهل بیت علیهم‌السلام که قصد داشتند با دشمنان خویش محاجه کنند، از مقام حضرت حمزه و انتساب ایشان به خاندان خود یاد می‌کردند و با این بیان، لبان دشمنان را به هم می‌دوختند.
انتهای‌پیام/
بدون نظر!