گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم _ مریم مرتضوی: امروز، دنیای عزاداری و مرثیه‌خوانی اهل بیت (ع) یکی از شخصیت‌های برجسته‌اش را از دست داد. حاج اکبر بازوبند، مداح نام‌آور و پیرغلام امام حسین (ع)، پس از سال‌ها خدمت به فرهنگ عاشورا و تربیت نسل‌های متعهد به اهل بیت (ع) از دنیا رفت. او که به عنوان یکی از چهره‌های شناخته‌شده در مجالس مذهبی، به ویژه در محافل عزاداری امام حسین (ع) مطرح بود، با صدای گرم و دلنشین خود دل‌ها را به سوی اهل بیت (ع) جلب می‌کرد.
آغاز مسیر مداحی در کودکی
حاج اکبر بازوبند اصالتاً اهل یزد بود و در دوران کودکی با شور و اشتیاقی خاص به مداحی پرداخت. تنها ۷ یا ۸ سال داشت که در کوچه‌ها چادر سیاه به دوش می‌زد و در میان هم‌سن و سالان خود نوحه‌خوانی می‌کرد. صدای کودکانه‌اش در نوحه‌خوانی «سقای ما، لب‌تشنگان، ابالفضل ابالفضل»، دل‌های کوچک و بزرگ را به سوی عشق و ارادت به اهل بیت (ع) می‌کشاند.
حاج اکبر از همان دوران کودکی نشان داد که به‌طور طبیعی در این مسیر گام خواهد گذاشت و با صدا و دل پاک خود، همگان را به یاد مصائب اهل بیت (ع) می‌اندازد. این شوق و علاقه در طول سال‌ها نه تنها از بین نرفت بلکه به یکی از ویژگی‌های اصلی شخصیت او تبدیل شد.
حضور در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی
حاج اکبر بازوبند تنها یک مداح نبود. او علاوه بر فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی، در عرصه مبارزات سیاسی نیز حضوری فعال داشت. در دوران رژیم پهلوی، بسیاری از مردم ایران تحت ظلم و استبداد قرار داشتند. فساد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی حاکم، همراه با سرکوب شدید آزادی‌ها و حقوق بشر، باعث شکل‌گیری اعتراضات و نارضایتی‌های عمومی در کشور شد. حاج اکبر، که از همان دوران جوانی در جریان مبارزات سیاسی قرار داشت، به‌عنوان یک فرد متعهد به آرمان‌های اسلامی و عدالت‌خواهی، در فعالیت‌های انقلابی علیه رژیم شاهنشاهی شرکت می‌کرد.
او به‌ویژه در محله‌های تهران، که از جمله مناطق پرجنب‌وجوش و انقلابی آن دوران بود، به سازمان‌دهی و شرکت در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی می‌پرداخت. یکی از ویژگی‌های برجسته حاج اکبر، جرات و صداقت در بیان عقایدش بود. در بسیاری از مواقع، در کنار فعالیت‌های مذهبی‌اش، در جلسات و تظاهرات ضد رژیم نیز حضور داشت. او به‌عنوان یک شخصیت مذهبی و فرهنگی، به‌ویژه در محافل مذهبی و هیئت‌های عزاداری، نقش مهمی در آگاهی‌رسانی به مردم درباره ظلم‌های رژیم شاهنشاهی ایفا می‌کرد. نوحه‌خوانی‌های او در این دوران نه تنها جنبه مذهبی داشت بلکه به‌نوعی به ترویج روحیه مبارزه و ایستادگی در برابر رژیم دیکتاتوری شاهنشاهی نیز پرداخته بود.
با پیروزی انقلاب اسلامی و سقوط رژیم شاهنشاهی در سال ۱۳۵۷، حاج اکبر بازوبند همچنان به‌عنوان یک مبارز و انسان متعهد به آرمان‌های انقلاب در میدان بود. در جنگ تحمیلی ایران و عراق که در سال ۱۳۵۹ آغاز شد، او به جبهه‌های جنگ رفت و در کنار دیگر رزمندگان اسلام، برای دفاع از میهن اسلامی و آرمان‌های انقلاب اسلامی حضور داشت.
حضور حاج اکبر در جبهه‌های دفاع مقدس نه تنها نشان از فداکاری و ایثار او داشت، بلکه گواهی بر تعهد عمیق او به ایران و انقلاب اسلامی بود. در آن زمان، حاج اکبر همچنان که در صفوف مداحی و عزاداری امام حسین (ع) پرچم‌دار بود، در جبهه‌های نبرد نیز پرچم‌دار مقاومت و ایستادگی بود.
یکی از ویژگی‌های بارز حضور حاج اکبر در جبهه، کمک به روحیه‌بخشی به رزمندگان بود. او با استفاده از همان صدای دلنشین و آشنا در جبهه‌ها، در میان رزمندگان نوحه می‌خواند و با اشعار مذهبی و عاشورایی، آنها را برای ادامه نبرد علیه دشمن بعثی، انگیزه می‌داد. این حضور و فعالیت‌ها موجب شد تا حاج اکبر بازوبند علاوه بر نقش مداحی، به عنوان یک رزمنده و مبارز، مورد احترام و تحسین قرار گیرد.
فعالیت‌های مداحی و حرفه‌ای
حاج اکبر بازوبند در طول سال‌ها فعالیت خود در زمینه مداحی، نه تنها به‌عنوان یک مداح برجسته شناخته شد، بلکه در عرصه‌های مدیریتی نیز نقش پررنگی ایفا کرد.
او «عضو هیئت امنای خانه مداحان اهل بیت (ع)» بود و به عنوان «مسئول جامعه مداحان غرب تهران» فعالیت می‌کرد. در این سمت‌ها، او همواره تلاش می‌کرد تا ضمن حفظ سنت‌های اصیل عزاداری، مداحان را به‌عنوان یک گروه منسجم و متحد تقویت کند و مسیر خدمات فرهنگی و مذهبی را برای نسل‌های آینده هموار کند. حضور فعال او در خانه مداحان و دیگر نهادهای مرتبط با عزاداری اهل بیت (ع) سبب شد تا شاهد تحولات مهمی در عرصه مداحی باشیم.
سبک مداحی و تأثیرگذاری فرهنگی
یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد حاج اکبر بازوبند، سبک خاص مداحی او بود. صدای گرم و دلنشین او، توانایی خاصی در ایجاد فضای معنوی در میان عزاداران داشت. از نوحه‌های پرمحتوا و تأثیرگذار گرفته تا اشعار دلنشینی که همواره احساسات مذهبی و انسانی را به اوج می‌رساند.
حاج اکبر با استفاده از کلامی ساده و در عین حال عمیق، مخاطبان را به دنیای عاشورایی امام حسین (ع) می‌برد. نوحه‌هایی همچون «سقای ما، لب تشنگان ابالفضل ابالفضل»، همواره در ذهن مردم و عاشقان اهل بیت (ع) ماندگار شده و نسل‌های جدید را با پیام عاشورا و قیام امام حسین (ع) آشنا کرده است.
درگذشت این پیرغلام اهل بیت (ع) فقدانی بزرگ برای جامعه مذهبی و فرهنگی کشور است. اما در عین حال با فعالیت‌هایش، به ویژه در زمینه‌های مداحی و فرهنگی، اثرات فراوانی را در جامعه دینی و مذهبی برجای گذاشته است. بسیاری از مداحان و علاقه‌مندان به اهل بیت (ع) که از آموزه‌ها و راهنمایی‌های او بهره‌برداری کرده‌اند، با افتخار از او یاد خواهند کرد.
انتهای پیام/
بدون نظر!